Οι μαθητές του ΓΕΛ. Νέας Περάμου που συμμετέχουν στο πρόγραμμα SAFTAS (Students Academy Film And Theater Awards), συνεχίζουν τις δράσεις τους και στην προσπάθειά τους να γνωρίσουν όσο περισσότερο γίνεται τον κόσμο του κινηματογράφου, πήραν συνέντευξη από τον σκηνοθέτη, Γιάννη Καραπιπερίδη.

Ο Γιάννης Καραπιπερίδης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1972. Αποφοίτησε από το 5^ο Γενικό Λύκειο της πόλης και στη συνέχεια σπούδασε φωτογραφία στο CollegeBristol (UK) και κινηματογράφο στο πανεπιστήμιο του Reading (UK). Σήμερα ζει και εργάζεται ως σκηνοθέτης στην Αθήνα. Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μικρού μήκους, ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικές εκπομπές, διαφημιστικά σποτ, βίντεο κλιπ. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε ιδιαιτέρως τον Γιάννη Καραπιπερίδη για την συνέντευξη που μας παραχώρησε. Οι απαντήσεις του ήταν πραγματικά χρήσιμες για εμάς και θα τις μοιραστούμε μαζί σας!

 1. Πώς αποφασίσατε να γίνετε σκηνοθέτης; Ήταν εύκολο να πραγματοποιήσετε το όνειρό σας;

 Απ? όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα μου άρεσε να πηγαίνω στον κινηματογράφο.  Γενικά η όλη εμπειρία. Το κοίταγμα των αφισών έξω από το σινεμά, η σκοτεινή αίθουσα, ακόμη το διάλειμμα και το κυλικείο, (όλες οι ταινίες είχαν διάλειμμα όταν ήμουν εγώ μικρός). Κάποια στιγμή έπεσε στα χέρια μου ένας τόμος εγκυκλοπαίδειας αφιερωμένος στον κινηματογράφο και την ιστορία του. Τότε άρχισα να καταλαβαίνω, εκεί γύρω στα 11, πώς γυρίζονται περίπου οι ταινίες και άρχιζα να φαντάζομαι ότι όταν θα μεγάλωνα θα γύριζα κι εγώ τις δικές μου. Στα 13 μου οι γονείς μου, αγόρασαν μια απλή βιντεοκάμερα για το σπίτι και από τότε έγινα αυτοκόλλητος με τις κάμερες. Έφτιαξα δύο 30 λεπτές ταινίες στα 14 και στα 15 με πρωταγωνιστές φίλους μου, στη γειτονιά μου, στην Καβάλα και κέρδισα ένα βραβείο στα 15 μου σ? έναν πανελλήνιο διαγωνισμό βίντεο. Ήμουν τυχερός, γιατί οι γονείς μου κατάλαβαν γρήγορα ότι το αγαπούσα πολύ και ότι όταν τους έλεγα ότι θέλω να σπουδάσω σκηνοθεσία, το εννοούσα. Έτσι, στα 18 μου βρέθηκα στην Αγγλία να σπουδάζω κινηματογράφο. Είχα ήδη ένα σχέδιο στο μυαλό μου και είχα φροντίσει να μάθω πολύ καλά Αγγλικά, παίρνοντας το Proficiency ήδη από την πρώτη Λυκείου. Σπούδασα σε δημόσιο Πανεπιστήμιο στη πόλη του Reading (Ρέντιγκ) στην Αγγλία, όπου τα δίδακτρα τα κάλυπτε τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση κι έτσι το κόστος δεν ήταν τεράστιο. Πάντως κι έτσι να μην γινόταν τα πράγματα, είμαι σίγουρος ότι καθώς μεγάλωνα θα έβρισκα τρόπο να ασχοληθώ με το αντικείμενο, όσο γινόμουν πιο ανεξάρτητος στη ζωή μου, κι ας μην σπούδαζα στο εξωτερικό. Άλλωστε πρέπει να ξέρετε ότι η σκηνοθεσία στην πραγματικότητα δεν σπουδάζεται. Όπως δεν σπουδάζεται η ζωγραφική ή η συγγραφή βιβλίων. Πρέπει να έχεις μια συνολική εμπειρία ζωής και να εξελίσσεσαι διαρκώς με την καθημερινή τριβή και ενασχόληση με την τέχνη και κυρίως με τους ανθρώπους. Τα τεχνικά είναι σχετικά εύκολα. Τα μαθαίνει κανείς σε μια εβδομάδα και σήμερα μπορείς να τα ανακαλύψει άνετα κάποιος από μόνος του, στο Ιnternet.

2. Η σκηνοθεσία είναι  μια τέχνη που αποκλειστικά διδάσκεται ή απαιτούνται κάποια έμφυτα χαρίσματα και κλίσεις, τα οποία θεωρούνται απαραίτητα για να ασχοληθεί κάποιος  με το συγκεκριμένο επάγγελμα;

Όπως είπα και πριν, το να γίνεις κινηματογραφιστής ή σκηνοθέτης ή καλλιτέχνης ουσιαστικά δεν διδάσκεται. Πρέπει να το θέλεις πολύ και να το ψάχνεις από μόνος σου ? διαρκώς. Φυσικά μπορεί κάποιος να διδαχθεί  τεχνικές σκηνοθεσίας, φωτογραφίας, σεναρίου, τρόπους κατεύθυνσης των ηθοποιών, τεχνικές μοντάζ κλπ. Μπορεί να πληρώσει πολλά χρήματα και να πάει σε φημισμένες σχολές του εξωτερικού ή σε κλασικές Ελληνικές σχολές, όπως η σχολή Σταυράκου στην Αθήνα. Ή μπορεί να πάρει μια κάμερα και με γνώσεις που θα πάρει από το διαδίκτυο και από βιβλία, να αρχίσει να φτιάχνει μια ταινία. Σήμερα μπορεί κανείς να τραβήξει πολύ καλά και μ? ένα κινητό τηλέφωνο και να κάνει μοντάζ στον υπολογιστή του. Ή μπορεί να κάτσει και να γράψει ένα σενάριο. Ή να μαζέψει τους φίλους του και ν? ανεβάσει μια δική του θεατρική παράσταση. Δεν υπάρχουν κανόνες. Αυτός που το αγαπάει θα βρει τρόπο να το κάνει με ή χωρίς χρήματα.

Για μένα αυτό είναι και το μόνο ταλέντο που χρειάζεται κάποιος: Πόσο το αγαπάει!

Δεν χρειάζεται να είσαι καλός σε κάτι και να έχεις απαραίτητα κλίση σε κάτι. Δεν χρειάζεται δηλαδή να έχεις ταλέντο στην υποκριτική ή να είσαι ειδικός με τις κάμερες και τα κομπιούτερ, ούτε να ξέρεις να ζωγραφίζεις ή να έχεις κάποια ιδιαίτερο ταλέντο. Δεν μπορώ όμως να φανταστώ κάποιον ή κάποια να λέει ότι θέλει να γίνει σκηνοθέτης και να μην έχει δει ταινίες πολλές, σύγχρονες και παλιές, να μην πηγαίνει σε θεατρικές παραστάσεις, να μην έχει ψάξει στο ίντερνετ σκηνές από τα γυρίσματα μιας ταινίας, να μην διαβάζει λογοτεχνία, να μην ξέρει έστω και λίγο για την Ιστορία της Τέχνης και του Κινηματογράφου. Άλλωστε ένας σκηνοθέτης έχει πάντα συνεργάτες οι οποίοι είναι ειδικοί στον τομέα τους (Διευθυντής Φωτογραφίας, Σκηνογράφος, Μουσικός, Μοντέρ, οι ίδιοι οι ηθοποιοί κλπ) και πάντα παίρνει και μαθαίνει από αυτούς.

3. Πόσο εύκολο είναι για έναν σκηνοθέτη να εργάζεται για βιοπορισμό στην Ελλάδα του σήμερα; Αν ξεκινούσατε σήμερα την καριέρα σας θα προτιμούσατε να δραστηριοποιηθείτε στο εξωτερικό;

Ο βιοπορισμός στην Ελλάδα έτσι κι αλλιώς έχει καταντήσει δύσκολος, οπότε νομίζω ότι το να κάνεις καθημερινά ως επάγγελμα κάτι που αγαπάς πολύ, είναι τρομερά σημαντικό στη μικρή ζωή μας. Τώρα, ένας σκηνοθέτης κινηματογράφου δεν κάνει βέβαια καθημερινά ταινίες, αλλά και όταν τις κάνει, σπάνια βγάζει αρκετά λεφτά από αυτές.

Στην Ελλάδα ο κινηματογράφος δεν είναι βιομηχανία, επομένως ο Έλληνας σκηνοθέτης κάνει αίτηση στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και περιμένει να εγκριθεί το σενάριο του (μικρού ή μεγάλου μήκους).  Αν και εφόσον εγκριθεί γυρίζει την ταινία. Η όλη διαδικασία συγγραφής  - αίτησης και γυρίσματος μπορεί να πάρει από ένα έως πέντε χρόνια. Φυσικά και δεν μπορεί να ζήσει κανείς έτσι, εκτός εάν είναι ήδη εξασφαλισμένος οικονομικά.

Όμως ένας σκηνοθέτης στην Ελλάδα μπορεί να δουλέψει στην τηλεόραση κάνοντας σήριαλ, εκπομπές, ντοκιμαντέρ, μουσικά βιντεοκλίπ και διάφορα video για το διαδίκτυο. Φυσικά και μπορεί να κάνει θέατρο αν θέλει, ή ακόμη και να σκηνοθετεί εκπομπές στο ραδιόφωνο. Εγώ προσωπικά έχω δουλέψει σχεδόν σε όλα τα μέσα, εκτός από το θέατρο. Έχω σκηνοθετήσει τις δικές μου μικρού μήκους ταινίες και κάθε χρόνο βάζω στόχο να κάνω πάντα κάτι πιο προσωπικό, πέρα από τα διάφορα διαφημιστικά και τηλεοπτικά που κάνω, για να βγάζω το ψωμί μου. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και πιο γεμάτες δουλειές που έκανα σαν σκηνοθέτης ήταν η εκπομπή Επιστήμης «Εύρηκα» που παιζόταν πριν κάποια χρόνια στη τηλεόραση. Αν και δεν ήταν κάτι προσωπικό, παρόλα αυτά ήταν τόσο πλούσια η εκπομπή σε θεματολογία και ευρηματικότητα, που κάθε επεισόδιο ήταν σαν να κάνω και μια άλλη ταινία. Κωμωδία, επιστημονική φαντασία, animation, περιπέτεια...

4. Με ποια κινηματογραφικά είδη έχετε ασχοληθεί και ποιο θεωρείτε πιο ενδιαφέρον; 

Έχω κάνει μόνο ταινίες μικρού μήκους: Μία μπορεί να την κατατάξει κανείς στο χώρο του φανταστικού, μία  είναι κωμωδία, μία αντί-πολεμική ιστορία, μία ιστορία αγάπης, ένα δράμα και δύο ντοκιμαντέρ. Αν και πιο μικρός ήμουν λάτρης των ταινιών φαντασίας, τώρα αυτό που θεωρώ πιο ενδιαφέρον είναι οτιδήποτε προκαλεί την κριτική σκέψη και όχι το συναίσθημα, κάτι που βλέπω να γίνεται περισσότερο στα νέα ντοκιμαντέρ. παρά στις ταινίες με υπόθεση.

 5. Ποια στάδια ακολουθούνται για την παραγωγή μιας κινηματογραφικής ταινίας;

Παραδοσιακά πρώτα-πρώτα υπάρχει το σκαρίφημα μιας ιδέας. Την ιδέα αυτή μπορεί να την έχει ένας σκηνοθέτης ή ένας σεναριογράφος ή ακόμη και ένας παραγωγός. Σε κάθε περίπτωση ο παραγωγός αναλαμβάνει να βρει χρηματοδότηση για την ταινία, είτε από Εθνικούς πόρους (Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου) είτε από Ευρωπαϊκά προγράμματα, είτε από τηλεοπτικούς σταθμούς εγχώριους ή του εξωτερικού, είτε από οποιαδήποτε άλλη πηγή του ιδιωτικού τομέα (χορηγίες, έμμεση διαφήμιση). Η ιδέα γράφεται και ξαναγράφεται σαν ένα ολοκληρωμένο σενάριο από έναν επαγγελματία σεναριογράφο. Αν δεν υπάρχει από την αρχή σκηνοθέτης, ο παραγωγός επιλέγει έναν σκηνοθέτη που θεωρείται κατάλληλος για να φέρει εις πέρας το γύρισμα του σεναρίου. Ο σκηνοθέτης έπειτα, σε συνεργασία με τον παραγωγό επιλέγουν όλους τους υπόλοιπους συνεργάτες, ηθοποιούς και συντελεστές. Φτιάχνεται μια ομάδα από τους ηθοποιούς, καθώς και τόσο από καλλιτεχνικούς συντελεστές (φωτογράφος, σκηνογράφος, σχεδιαστής κουστουμιών, κλπ και τους συνεργάτες τους) όσο και από άτομα που βοηθούν τον παραγωγό και είναι υπεύθυνα για την ομαλή διεξαγωγή των γυρισμάτων (διευθυντής παραγωγής, βοηθοί σκηνοθέτη, λογιστές κλπ). Όταν τελειώσουν τα γυρίσματα, το τραβηγμένο υλικό εικόνας και ήχου ταξινομείται και μοντάρεται από τον μοντέρ, πάντα κάτω από την επίβλεψη του σκηνοθέτη. Ο ήχος μοντάρεται επίσης, ο μουσικός γράφει και ηχογραφεί μουσική για την ταινία και έπειτα όλα τα στοιχεία του ήχου (οι διάλογοι,  η μουσική και ειδικοί ήχοι) μιξάρονται, για να ακούγονται σωστά και αρμονικά στην αίθουσα του κινηματογράφου από ένα υπεύθυνο μίξης ήχου. Στο τέλος, γίνονται χρωματικές διορθώσεις και επεμβάσεις στην εικόνα, ειδικά εφέ αν χρειάζονται και παντρεύονται η εικόνα και ο ήχος μαζί σε ένα «πακέτο» που το αποκαλούμε γενικά «ταινία». Μέχρι και πέντε χρόνια πριν, αυτό ήταν το φιλμ της προβολής που έπαιζε στον κινηματογράφο, σήμερα είναι μια ψηφιακή εγγραφή σε σκληρό δίσκο, που επίσης προβάλλεται στην οθόνη ενός κινηματογράφου.

 6. Μπορείτε να μας εξηγήσετε με λίγα λόγια ποιες ακριβώς είναι οι αρμοδιότητες  ενός σκηνοθέτη κατά τη διάρκεια του γυρίσματος μιας ταινίας;

Ο σκηνοθέτης καλείται να «ζωντανέψει» τις σκηνές του σεναρίου που είναι γραμμένες με λέξεις σ? ένα χαρτί και να τις κάνει εικόνα και ήχο. Είναι ταυτόχρονα και μοναχικός καλλιτέχνης, όπως ένας συγγραφέας ή ένας συνθέτης, αλλά και μαέστρος μιας ολόκληρης ορχήστρας ή καπετάνιος ενός πληρώματος πλοίου. Καταρχήν «γράφει» την τελική εκδοχή του σεναρίου μαζί με τον σεναριογράφο. Πάντα σε συνεργασία με τους ειδικούς του κάθε τομέα, επιβλέπει και έχει την τελική απόφαση, αλλά και την ευθύνη για την κάθε δουλειά που χρειάζεται να γίνει μέχρι να ολοκληρωθεί η ταινία. Επιλέγει τους πρωταγωνιστές και τους ηθοποιούς, διαλέγοντας από δεκάδες ή και εκατοντάδες πρόσωπα που του έχει προτείνει ένα γραφείο casting. Επιλέγει τους φυσικούς χώρους των γυρισμάτων ή χώρους που πρέπει από την αρχή να κατασκευαστούν σε στούντιο με την βοήθεια του σκηνογράφου. Αποφασίζει για τις γωνίες, τα κάδρα και την κίνηση της κάμερας σε συνεργασία με τον διευθυντή φωτογραφίας, καθώς και για τους φωτισμούς της κάθε σκηνής. Διαλέγει τα κοστούμια που θα του προτείνει ή θα φτιάξει από την αρχή ο ενδυματολόγος για κάθε ρόλο, ακόμη και για τον παραμικρό. Καθοδηγεί το παίξιμο των ηθοποιών πρώτα στις πρόβες κι έπειτα στο γύρισμα της κάθε επιμέρους σκηνής. Με άλλα λόγια, είναι υπεύθυνος για κάθε καλλιτεχνική επιλογή (ακόμη και μακιγιάζ, αντικείμενα του σκηνικού κλπ κλπ) πάντα στα πλαίσια ενός συγκεκριμένου χρονικού προγράμματος που έχει συν-αποφασιστεί με τον παραγωγό και φυσικά, στα όρια του προϋπολογισμού της ταινίας. Με το τελείωμα των γυρισμάτων ο σκηνοθέτης επίσης επιβλέπει το μοντάζ, τη μουσική και την μίξη του ήχου, αφού σε κάθε ένα από αυτά τα στάδια το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα μπορεί να αλλάξει δραματικά.

Αυτές είναι πρακτικά οι εργασίες που καλείται να διεκπεραιώσει ο σκηνοθέτης, αλλά η δουλειά του είναι πολύ πιο σύνθετη από όλα αυτά. Πάνω απ? όλα ο σκηνοθέτης πρέπει να έχει ένα όραμα, ένα σχέδιο για το πώς θα είναι η ταινία που θα δει στην οθόνη ο θεατής, πριν καν αυτή γυριστεί. Θα πρέπει να μπορεί να ?αφηγείται? με εικόνες και ήχους την ιστορία του σεναρίου, όπως ένας παραμυθάς ή ένας συγγραφέας που μας λέει ένα παραμύθι ή μια ιστορία με λέξεις. Η σκηνοθεσία είναι κατά βάση αφήγηση, χρησιμοποιώντας την κάμερα ως ένα μάτι που βλέπει, που καταγράφει, ερμηνείες ανθρώπων, χρώματα, ήχους, φως, κίνηση. 

7. Στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος στο οποίο συμμετέχουμε, πρόκειται να κινηματογραφήσουμε μια ταινία μικρού μήκους. Μπορείτε να μας δώσετε κάποιες μικρές, βασικές συμβολές που πρέπει να ακολουθήσουμε , καθώς και να επισημάνετε κάποια βασικά λάθη, τα οποία καλό θα ήταν να αποφύγουμε; 

Αφήστε ελεύθερη την φαντασία σας. Κάθε περιορισμός, κάθε «δεν γίνεται» μπορεί τελικά να γίνει, αν αφήσουμε την φαντασία μας να μας οδηγήσει σε άλλους δρόμους. Μην κολλάτε αποκλειστικά σε μία και μόνο ιδέα ή σε μία και μόνο εκτέλεση της ιδέας.

 Μην κολλάτε στις τεχνικές λεπτομέρειες. Ας έχει το ταινιάκι σας ατέλειες, δεν πειράζει -  πρέπει να έχει όμως ψυχή!

 Κάντε έρευνα για αυτό που θέλετε να πετύχετε. Έχει ξαναγίνει σε άλλη ταινία; Ανακαλύψτε πώς έγινε με ποιους τρόπους. Το διαδίκτυο τα έχει όλα πια, αν ξέρεις να ψάχνεις.

 Κλέψτε ελεύθερα! Από τους καλύτερους!

Αλλά κλέψτε με γούστο, βάλτε την δική σας πινελιά! Μην αντιγράφεται στεγνά, μην κάνετε copy ? paste.

 Μην χάνετε δημιουργικό χρόνο με το να περιμένετε να έχετε την καλύτερη κάμερα ή το καλύτερο πρόγραμμα μοντάζ για να ολοκληρώσετε την ταινία σας.

 Φτιάξτε πρώτα την ταινία σας στο χαρτί. Αναλυτικά. Γράψτε τι είναι το κάθε πλάνο, πού βρίσκεται η κάμερα, τι κάνει ο κάθε ηθοποιός για κάθε δευτερόλεπτο της ταινίας. Αν μπορείτε, ζωγραφίστε κάθε καρέ της ταινίας σαν κόμικ. Αν όχι, δεν πειράζει. Βγάλτε απλές φωτογραφίες του κάθε πλάνου μ? ένα κινητό. Τυπώστε σε χαρτί. Βγάλτε φωτοτυπίες, κόψτε και ράψτε ώστε πριν το γύρισμα να έχετε σε χαρτί έναν μπούσουλα του τι θα τραβήξετε. Δεν χρειάζεται να ακολουθήσετε αυτό τον ?χάρτη? πιστά. Μπορείτε να τον αλλάξετε στο γύρισμα ή να το μοντάρετε αργότερα διαφορετικά, αλλά πάντως πηγαίνετε μ? ένα σχέδιο. Το σχέδιο θα σας δείξει τι υλικά (ρούχα, αντικείμενα) θα χρειαστείτε για το γύρισμα. Φτιάξτε και ένα χρονοδιάγραμμα με βάση αυτό το σχέδιο. Βάλτε μια ημερομηνία έναρξης και λήξης των γυρισμάτων και το ίδιο κάντε αργότερα για το μοντάζ.

 Κάντε πρόβες πριν από τη λήψη κάθε σκηνής και μετά γυρίστε με την κάμερα. Αν δεν είστε ικανοποιημένοι ξανατραβήξτε το, αλλά όχι πάνω από 4 φορές. Έτσι, και θα είστε πάντα σε εγρήγορση, και δεν θα σπαταλάτε πολύ χρόνο σε μια σκηνή. Επίσης έτσι, δεν θα χαθείτε αργότερα στο μοντάζ, μην ξέροντας ποια λήψη είναι καλύτερη από άπειρες.

 Μην παραμελείτε τον ήχο! Καλύτερα να μην έχετε καθόλου διαλόγους, παρά να έχετε διαλόγους που ο θεατής πρέπει να ?στήσει? αυτί για να ακούσει. Ο καλός ήχος θέλει επαγγελματικά μικρόφωνα και είναι πολύ δύσκολο να τον πετύχετε μόνοι σας. Ένας γενικός κανόνας είναι, να βρίσκεται το μικρόφωνο της κάμερας κοντά στον ηθοποιό. Δεν χρειάζεται πάντως να έχετε διαλόγους. Ακόμη και εάν πρέπει να έχετε, γράψτε τους σε κάρτες όπως στον παλιό βωβό κινηματογράφο. Θα είναι πιο ενδιαφέρον και πιο κινηματογραφικό! Έτσι θα έχετε την ευκαιρία να γεμίσετε τον ήχο της ταινίας όχι με κουβέντες, αλλά με μουσική και υπέροχους ήχους που μπορείτε να ηχογραφήσετε ξεχωριστά μόνοι σας. Επίσης, μπορείτε να ηχογραφήσετε όλους τους διαλόγους με το μικρόφωνο πολύ κοντά, ώστε να έχετε καλό ήχο, σαν να παίζατε θέατρο για το ραδιόφωνο. Κι έπειτα με βάση αυτό, να τραβήξετε τα πλάνα σας και να τα μοντάρετε.

 Δείτε αυτή την ταινία που έχει φτιαχτεί μόνο με φωτογραφίες και θα καταλάβετε τι εννοώ.

https://www.youtube.com/watch?v=1WXMp5BHZ_o 

Τέλος μην ξεχνάτε την δύναμη του χιούμορ. Ακόμη και αν κάτι δεν είναι τέλειο αν μας κάνει να γελάσουμε, το απολαμβάνουμε έτσι κι αλλιώς! 

8. Ένας σκηνοθέτης πρέπει να σκηνοθετεί στηριζόμενος στο δικό του προσωπικό κριτήριο ή θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του το κριτήριο της κοινής γνώμης, αυτό δηλαδή που θα αρέσει στους θεατές;  

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ένα κοινό, μια κοινή γνώμη. Δεν μπορούμε ούτε να προβλέψουμε τι θα πουν, ούτε να ικανοποιήσουμε τις μάζες. Άρα, κατά βάση το κριτήριο του σκηνοθέτη είναι καταρχήν το δικό του προσωπικό κριτήριο. Παρ? όλα αυτά ένας σκηνοθέτης κατά την ταπεινή μου γνώμη θα πρέπει πάντα να αναρωτιέται: «Μήπως αυτό που κάνω είναι τελικά βαρετό;»

9. Ποιους σκηνοθέτες ? Έλληνες και ξένους- εκτιμάτε περισσότερο για τη δουλειά τους;

 Είναι πάρα πολλοί. Η λίστα που παραθέτω παρακάτω δείχνει λίγο πολύ και τους σκηνοθέτες που εκτιμώ. Πάντως ο αγαπημένος μου είναι ο Όρσον Γουέλς.

 10. Μια και η εμπειρία σας στον  κινηματογράφο είναι πού μεγαλύτερη από τη δική μας, μπορείτε να προτείνετε κάποιες ταινίες που εκτιμάτε ότι ένας έφηβος θα ήταν καλό να παρακολουθήσει;

VERTIGO (Ο Δεσμώτης του Ιλίγγου) του Άλφρεντ Χίτσκοκ.

THE RULES OF THE GAME (Οι Κανόνες του Παιχνιδιού) του Ζαν Ρενουάρ

CITIZEN KANE (Ο Πολίτης Κέιν) του  Όρσον Γουέλς

THE BICYCLE THIEF (Κλέφτης Ποδηλάτων) του Βιττόριο ντε Σίκα.

A MATTER OF LIFE AND DEATH (Ζήτημα Ζωής και Θανάτου) των Μαικλ Πάουελ και Έμερικ Πρεσμπέργκερ.

SINGING IN THE RAIN (Τραγουδώντας στη Βροχή) των Στάνλευ Ντόνεν και Τζιν Κέλλυ.

MAN WITH THE MOVIE CAMERA (Ο Άνθρωπος με την Κινηματογραφική Μηχανή) του Ντζίγκα Βέρτωφ.

RAGING BULL (Οργισμένο Είδωλο) του Μάρτιν Σκορτσέζε

SEVEN SAMURAI (Οι Επτά Σαμουράι) του Ακίρα Κουροσάβα.

8 AND A HALF Οκτώμιση, του Φεντερίκο Φελλίνι

UN CHIEN ANDALOU (Ένας Ανδαλουσιανός Σκύλος) των Λουί Μπουνιουέλ και Σαλαβαντόρ Νταλί

ROCCO AND HIS BROTHERS (Ο Ρόκκο και τα Αδέλφια του), του Λουκίνο Βισκόντι

THE GODFATHER (Ο Νονός ) του Φράνσις Φόρντ Κόππολα

THE GODFATHER PART 2 (Ο Νονός 2) του Φράνσις Φόρντ Κόππολα

A BOUT DE SHOUFLE (BREATHLESS) (Με κομμένη την ανάσα) του Ζαν Λούκ Γκοντάρ

CINEMAPARADISO (Σινεμά ο Παράδεισος) του Τζιουζέπε Τορνατόρε.

ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΡΕ Τ ΌΠΛΟ ΣΟΥ του Ντίνου Κατσουρίδη

ΕΥΔΟΚΙΑ  του Αλέξη Δαμιανού

Ο ΦΟΒΟΣ του Κώστα Μανουσάκη

Οι περισσότερες από αυτές τις ταινίες υπάρχουν σε DVD και στο you tube. Καλό θα ήταν πάντως να τις βλέπατε όλοι μαζί παρέα σε μια σχετικά μεγάλη οθόνη, σαν να ήσασταν σε αίθουσα κινηματογράφου.  Σε καμία περίπτωση μην τις δείτε στην οθόνη του κινητού σας!

 11. Τι θα συμβουλεύατε σε κάποιον που θα ήθελε να ακολουθήσει τον ίδιο επαγγελματικό κλάδο με εσάς;

 Οπωσδήποτε να τον ακολουθήσει, αρκεί να το αγαπάει πάρα πολύ και να μην το κάνει μόνο και μόνο επειδή ονειρεύεται ότι θα γίνει διάσημος ή πλούσιος!

 Μπορείτε να παρακολουθήσετε αρκετά από τα επεισόδια της εκπομπής  «Εύρηκα», τα οποία έχει σκηνοθετήσει ο Γιάννης Καραπιπερίδης, στο YouTube. Ενώ, αξίζει να δείτε και τη βιντεοπροβολή IMPRESSIONS ? ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ που παρουσιάστηκε στο 57^ο Φεστιβάλ Φιλίππων και αφορά την πόλη της Καβάλας.  (επισκεφτείτε τη διεύθυνση IMPRESSIONS - ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ onVimeo) 

Την συνέντευξη επιμελήθηκαν οι μαθητές : 

                                                                                                                        Καστέλλος Νικόλαος

                                                                                                                                  Παναγιωτοπούλου Ισμήνη

                                                                                                                               Παπακωνσταντίνου Ελένη